Nara Shikamaru
W Naruto mamy do czynienia z kilkoma geniuszami. Tym razem naszą zatrzymamy na jednym z nich - Narze Shikamaru, a dokładniej mówiąc, to na jego stylu walki. Wszystkim jest znany jego flegmatyczny styl walki. Jednak jego postawa zmienia wraz z rozpoczęciem walki. Nie bez powodu nazywany jest, przez swojego nauczyciela, geniuszem. Co więcej, jest to shinobi z IQ ponad 200. Może i swoim wyglądem tego nie prezentuje, ale jako taktyk jest niesamowity. Nic dziwnego, że jako jedyny z uczestników Egzaminu na Chuunina został zwycięzcą i awansowano go jeden stopień wyżej. I nie ważne, że w swojej walce się poddał.Jego styl walki jest charakterystyczny dla całego klanu. Każdy z nas wie jakie techniki wchodzą w skład ich asortymentu. Na samym początku chciałbym się skoncentrować na technice podziału cienia (KageMane no Jutsu). Głównym celem tego jutsu jest przejęcie kontroli nad przeciwnikiem przy pomocy swojego cienia. Oczywiście celem takiego ataku nie będzie sam oponent, lecz jego cień. W momencie ich zlączenia wróg staje się marionetką w rękach klanowiczów. Długość cienia i czas trwania tej techniki zależy przede wszystkim od zasobów Chakry. Ale sam mechanizm podziału cienia jest bardzo interesujący. Otóż do wykonania tej techniki Shikamaru wykorzystuje wszystko co posiada swój cień (przedmioty, ludzi, zwierzęta, flora). Wszystko po to, aby wydłużyć swój cień jak najdalej - w przypadku gdy przeciwnik jest na tyle bystry i umie rozgryźć idee tej techniki, Shikamaru ciężko jest przeprowadzić skutecznie swój plan. (vide walka Shikamaru z Temari na finałach Egzaminu).
Warto zatrzymać się na chwilę w tym miejscu i zwrócić uwagę sam fakt, że w takich momentach zaczyna działać jego geniusz. W takich chwilach Shikamaru przyjmuje pozycję medytacji (rysunek obok). Dla niektórych może to wyglądać tak jakby chciał wykonać pieczęć, ale jest to zwykły odruch, który pozwala na lepszą koncentracje. Dzięki temu z łatwością w głowie tworzą się nowe taktyki - analizuje sytuacje; z góry przewiduje ruchy przeciwnika. Abstrahując od meritum tematu, chcę zwrócić uwagę na to, że nie tylko w walce Shikamaru przyjmuje taką pozycję. Podczas gry z Asumą w szachy i Go, Nara przed wykonaniem kolejnych ruchów wszystko obmyśla przy pomocy, właśnie, tego układu rąk. Notabene, jego nauczycielowi jeszcze nigdy nie udało się z nim wygrać.Techniki podziału cienia są tylko częścią jego umiejętności. Nieodłącznym atrybutem jego stylu walki jest inteligencja. Każdy krok jest dokładnie przemyślny. Nawet wprowadzenie przeciwnika w błędne myślenie jest częścią jego planu. Jest gotów przyjąć kilka ciosów tylko po to, aby jego plan doszedł do skutku. Po połączeniu jego sprytu wraz z dowolną bronią (np. kunai), Shikamaru potrafi być naprawdę groźnym przeciwnikiem. Do tego dobrze sobie radzi z wykorzystaniem obszarów go otaczającymi. Jedynym minusem jest to, że on nie czerpie żadnych przyjemności z walki i szybko się nią nudzi. Kiedy wie, że dana walka nie ma dla niego sensu, to zaprzestaje dalszych działań.
Cechą charakterystyczną dla Wioski Ukrytej Mgły jest wilgotny klimat, który powoduje dość częste opady, a nawet mgły. Zabuza doskonale wykorzystuje ten przywilej dany przez naturę. Jego techniki perfekcyjnie są dopasowane z żywiołem. Notabene dzięki temu jego styl walki jest jeszcze bardziej urozmaicony. Zabuza znany jest jako cichy zabójca. Tak, potrafi bezszelestnie zakraść się do przeciwnika i go z łatwością wykończyć. Do tego posługuję się bardzo przydatną techniką tj. Kirigakure no Jutsu. Przy tym Zabuza czuje się jak w domu. Jest nawet w stanie walczyć z zamkniętymi oczami - to tak abstrahując. Na tym polega cała strategia cichego zabójcy. Mgła plus ciche skradanie daje nam bezszelestne zlikwidowanie wroga. Taki rodzaj walki jest efektowny w przypadku, gdy do czynienia mamy z większą ilością przeciwników.
Do elitarnych technik stosowanych przez Zabuzę zalicza się Kirigakure no Jutsu i Suiton, Dabakufu no Jutsu. Kombinacja tych jutsu jest bardzo prosta. Zawsze ich kolejność jest taka sama. Tuż po samym rozpoczęciu walki z oponentem stosuje Kirigakure no Jutsu w celu wprowadzeniu odpowiednich warunków dla siebie. Później wszystko wykonane jest z gracją. Czysta finezja. W przypadku walki na swoim terenie Zabuza jest bardzo niebezpiecznym przeciwnikiem. Druga, atutowa technika wygląda bardzo efektownie. Wir wody skierowany w stronę swojego przeciwnika. Na dodatek pole rażenia jest ogromne. Ponadto technika ta jest w stanie zniszczyć wszystko co stoi na drodze. Począwszy na małych krzaczkach kończąc na kilku, a nawet kilkunastu drzewach. W ogóle można powiedzieć, ze wszystkie wodne techniki jakie posiada Zabuza są powierzchownością jego stylu walki. Od tego się zaczyna.
Zdarzyło się wam widzieć shinobiego przemieszczającego się z wielkim mieczem? Za normę się przyjęło kunai'e, shuriken'y czy nawet jakieś małe mieczyki. Właśnie Kubikiri Houcho jest podstawową bronią podczas swoich eskapad. Z pewnością nie jednych zafrasował swoim ekwipunkiem. Operowaniem nim nie sprawia Zabuzie większych problemów. Choć jedynym mankamentem jest jego niezadowalająca szybkość. Można powiedzieć, że dzięki tej broni "demon" wykańcza swoje ofiary. Najpierw toczy standardową procedurę walki. Podstawowy bagaż; shuriken, kunai, techniki, walka wręcz. Dopiero później gdy się upewni, że jego ofiara jest już niezdolna do ruchów sięga po swoją wizytówkę.
Kidoumaru to ninja należący do grupy „Czwórki Dźwięku”, straży głównej samego Orochimaru. Ten nietypowy wojownik do złudzenia przypomina nam pająka, ze względu na jego trzy pary ramion. Każdą swoją walkę Kidoumaru traktuje jak grę, którą wygrać można za pomocą dobrze obmyślanej strategii. Poziom tej gry określa podczas pojedynku z przeciwnikiem, badając jego silne i słabe strony. To bardzo zdolny ninja, choćby ze względu na swój spryt i umiejętne wykorzystywanie inteligencji do rozpracowania wroga. Lubi bawić się i powoli wykańczać drugiego człowieka, aż nie zada ostatecznego ciosu, co świadczy o jego egoistycznym i okrutnym podejściu do walki.
Kidoumaru preferuje walkę w dystansie, nie jest zbyt dobrym wojownikiem w zwarciu. Większość jego technik opiera się na ataku z dużej odległości, np. strzelając w przeciwnika lepką siecią, czy rzucając zrobionymi ze specjalnego tworzywa kunaiami. Kidoumaru zawsze atakuje z ukrycia, często zmieniając miejsce swojej kryjówki, przez co trudno go zlokalizować. Kiedy z jakiegoś powodu dochodzi do walki w bliskiej odległości, pozostaje mu specjalna substancja, która po wydzieleniu się z gruczołów tworzy na skórze twardy, złoty pancerz. Jest on nie do przebicia, dlatego ataki taijutsu stają się bezużyteczne.
Otwarcie drugiej pieczęci zamienia Kidoumaru w czerwonoskórego potwora. Intensywność przepływu jego Chakry wzrasta niesamowicie, jednak w tym stanie ninja dźwięku szybko się męczy. Wchodząc w ten stan Kidoumaru potrafi wytworzyć specjalny łuk oraz strzałę, której przyjęcie zadaje ogromne obrażenia. Jeśli przeciwnik jest wykończony wcześniejszą walką, najczęściej taki strzał nawet może skończyć się śmiercią. Kidoumaru wchodzi w stan drugiej pieczęci jedynie kiedy walczy z wyjątkowo silnym przeciwnikiem, bądź gdy znudzony walką chce ostatecznie wykończyć swoją ofiarę.
Neji, ninja pochodzący z klanu Hyuuga, wielki geniusz i doskonały wojownik. Dzięki swojemu unikatowemu taijutsu, wspaniałym oczom, oraz niepowtarzalnemu talentowi wybił się on wysoko ponad przeciętną geninów w wiosce. Jest on stanowczy, zdecydowany oraz rozważny podczas walki. Wywodzi się z rodu pobocznego, przez co w młodości przeżył wiele ciężkich chwil, jak upokorzenie i nierówne traktowanie z rówieśnikami. Pod tą presją postanowił trenować i rozwijać swój talent, aż jego zdolności przewyższą ród główny...
Sakura jest bardzo honorowym ninja wioski Liścia, chociaż nie zawsze uczestniczy w bitwach oraz misjach, może okazać się bardzo silna i odważna. Być może nie posiada jakiś unikalnych technik, ale jej umiejętności w kontroli Chakry są najlepsze wśród geninów. Sakura ćwiczy głównie genjutsu, posiada również przyzwoite umiejętności z podstawowym ninjutsu i taijutsu, jak i również walka bronią. Jej najwięcej szeroko rozwiniętą umiejętnością jest Kawarimi no Jutsu, używa tego, by zmylić przeciwnika i zaatakować od tyłu uderzając kunai lub używając Ninjutsu. 
Haku poznajemy podczas walki Kakashiego z Zabuzą - pojawił się jako jeden z członków anbu i zabrał ciało Zabuzy. Później dopiero dowiadujemy się, kim tak naprawdę jest. Haku ma całkiem wyjątkowy styl walki, a zawdzięcza go tym, że jest geniusza posiadającym limit krwi, a także bardzo ciężkim treningom, jakie narzucił mu Zabuza. Haku jest ninja z wioski Ukrytej Mgły, dlategoteż większość jego technik bazuje na wodzie. Uogólniając, Haku wykorzystuje prędkość w połączeniu z silnymi ninjutsu, co daje mu przewagę w walce. Posiada bardzo duże zdolności w nin-justu, zaś jest nieco gorszy w gen-jutsu. W/w ninja jest bardzo aktywnym fizycznie, dzięki szybkości i sile szybko opanował tajniki taijutsu. Co ciekawe, Haku potrafi wykonywać jutsu używając jedynie jednej ręki.
Deidara to typowy ninja, który preferuje walkę na długi i średni dystans. Jego techniki bazują na silnych eksplozjach, dlatego też zawsze stara się trzymać z dala od swojego przeciwnika, aby móc swobodnie go bombardować, samemu nie dostając się w zasięg rażenia. Dlatego też najczęściej walczy on latając na stworzonym z gliny ptaku, co znacznie zwiększa jego przewagę. Deidara posiada na swoich dłoniach dodatkowe jamy ustne, którymi przeżuwa specjalną „wybuchową” glinę, mieszając ją ze swoją chakrą. Powstałe w ten sposób bomby mają kształt niewielkich figurek, przypominających najczęściej zwierzęta i owady. Jest on w stanie je ożywić, a następnie zdalnie nimi sterować, przez co stają się one jeszcze bardziej niebezpieczną bronią. Na dodatek bomby detonowane są w zależności od jego woli – robi to w wybranym przez siebie momencie, za pomocą aktywowania jej własną chakrą i wypowiedzeniem słowa „Katsu”. Można nazwać to „podstawowym” stylem walki Deidary, ponieważ używa go najczęściej do zwykłych walk z mało wymagającymi przeciwnikami. Do tworzenia swoich eksplozji używa wtedy chakry typu C1. W walce bardzo pomaga mu jego szeroko rozwinięty zmysł taktyczny – jego inteligencja i zdolności planowania kolejnych ruchów stoją na bardzo wysokim poziomie, dzięki czemu bardzo często udaje mu się oszukać swojego przeciwnika i wygrać walkę za pomocą sprytu. Co więcej, potrafi on zachować zimną krew i spokojnie kalkulować sytuację nawet w ekstremalnych warunkach. 
Ujście z walki z Deidarą bez utraty którejś z kończyn to nie lada wyczyn. Co więcej, jeśli Deidara wyciąga swojego kolejnego asa, jak na przykład wybuchową lalkę stworzoną z zastosowaniem jego najsilniejszego typu chakry – C3. Wybuch tej bomby-giganta jest porównywalny do detonacji niedużej atomówki. Siła rażenia może zrównać z ziemią miasto rozciągnięte na ogromnym obszarze, powodując przy tym śmierć dziesiątek tysięcy istnień – nieważne czy są to zwykli cywile czy też wyspecjalizowani ninja, przed taką falą uderzeniową mało kto potrafi uciec, nie mówiąc już o ochronie. C3 jest to jedna z najsilniejszych technik Deidary, której używa niezwykle rzadko i tylko przeciwko naprawdę twardym przeciwnikom, tudzież dla zwykłej demolki. 
Kolejną potężną techniką jest ogromny smok, którego Deidara tworzy za pomocą chakry typu C2. Do pełnego jej wykonania i złapania oponenta w pułapkę bez wyjścia potrzebuje on jednak drugiego partnera. Monstrum na początku walki wypluwa kilkadziesiąt małych bomb, które w późniejszym czasie służą jako miny przeciwpiechotne. Kompan Deidary ma za zadanie zakopać je wszystkie na bardzo dużym obszarze wokół przeciwnika. Sam Deidara z kolei szybuje w przestworzach, dokładnie obserwując poczynania wroga i spuszczając na niego bomby. Tworzy je smok, skracając własny ogon (znajduje się w nim specjalny materiał wybuchowy). Każda eksplozja jest nieporównywalnie większa od tych przy użyciu zwykłej chakry. Przeciwnik w takiej sytuacji jest praktycznie bezradny – nie może swobodnie poruszać się po lądzie bo w każdej chwili może stracić nogę, zaś na górze czyha na niego bestia z całym arsenałem ładunków wybuchowych. 
Bezdyskusyjnie najpotężniejszą techniką Deidary jest C4 „Garuda”. Do jej stworzenia przeżuwa on glinę za pomocą własnych ust. Po zakończeniu przygotowań wypluwa monstrualnych wielkości sobowtóra. Jest to balon zawierający w sobie niezliczoną ilość mikroskopijnych bomb, które po jego pęknięciu w niesamowitym tempie rozpraszają się w powietrzu na bardzo dużym terenie. Wszystkie organizmy żywe, które oddychają „zainfekowanym” powietrzem, wdychają te niewidoczne ładunki wybuchowe, tym samym wypełniając nimi własne mięśnie, kości i organy wewnętrzne. Po uaktywnieniu detonacji przez „Katsu” bomby rozrywają ciało tkanka po tkance, tak że po kilku sekundach rozstaje po nim tylko garść popiołu. Ofiara techniki ma bardzo niewielkie szanse na ucieczkę, ponadto sam element zaskoczenia odgrywa tutaj dużą rolę – bomb nie można dostrzec gołym okiem i nigdy nie można być do końca pewnym, co się dokładnie stało, zanim ciało nie zacznie się powoli rozpadać. Wtedy niestety jest już za późno. 
Ostatecznym „arcydziełem” Deidary jest jego autodestrukcja. Anatomiczna budowa ciała tego członka Akatsuki okazuje się być jeszcze dziwniejsza niż wydawało się dotychczas – oprócz ust na dłoniach posiada on również ogromną paszczę na swojej klatce piersiowej. Jest ona zabezpieczona szeregiem szwów i naznaczona dziwnymi znakami. Po przeżuciu nią dużych ilości wybuchowej gliny całe ciało Deidary pokrywa się czarnymi pasmami, które kierują się w stronę jego mostka. Po skumulowaniu całej energii w punkcie wielkości piłeczki do ping-ponga tworzy się bomba o niewyobrażalnie dużym zasięgu rażenia – eksplozja pochłania obszar w promieniu ponad dziesięciu kilometrów. Tej samobójczej techniki praktycznie nie da się uniknąć – jest to niewątpliwie cios ostateczny. 
